• Door: Rinske Jansen

• Datum: 16 april 2016

Twee jaar geleden reed een deel van de GCS de Ronde van Vlaanderen, vorig jaar waren we met 2 afgevaardigden, maar dit jaar zijn we vol vertegenwoordigd. De GCS was voor de gelegenheid uitgebreid met fietsende vrienden, partners van fietsers en zelfs wat gezellig klein grut.

Voorbereiding is alles

We waren supergoed voorbereid: één GCS’er had zijn krukken meegenomen omdat een gescheurde achillespees hem tot toeschouwer van de cyclo bombardeerde, twee andere fietsvrienden hadden zich voor het gemak even vergeten in te schrijven voor de cyclo en moesten halsoverkop een kaartje (en vervoer) regelen en voor de rest van de groep, inclusief ondergetekende, was het waarschijnlijk toch al wel de 4e keer dit seizoen dat ze op de fiets zaten. Verder bleek de kant-en-klare pannenkoekenmix niet zo kant en klaar als verwacht dus het avondmaal was karig. Maar hé, we waren bloedzenuwachtig (iedereen, al geeft niemand het toe) voor wat de kasseien en de Koppenberg met ons en de benen zou doen, dus niemand had honger. De Jupiler ging wel hard. Maar gelukkig waren de fietsen beter voorbereid. Stuurbordjes werden ’s avonds opgehangen, de sticker met alle beklimmingen en kasseienstroken op het frame geplat en bandjes opgepompt (6 bar!)

De Cyclo

De eerste 10 kilometer ging rustig peddelend langs de Schelde met zo’n gangetjes van 30 km/uur. Daarna mochten we onze achterzakken volproppen wafels en energierepen. De Koppenberg wachtte tenslotte op ons, dus we konden die energie wel gebruiken. We vreesden de kasseien en de 22%, en terecht. Al bleek de Koppenberg voor de meeste van ons wel fietsbaar totdat een cameraploeg ons de weg versperden en we in de fuik van lopende renners belanden. Lopen op de bemodderde Koppenberg was trouwens ook zo gemakkelijk nog niet. One down, 8 te gaan…

Gelukkig gingen de andere beklimmingen beter, en kon ik genieten van het mooie heuvelige droomlandschap van Vlaanderen. Van glooiende afdalingen op piepsmalle weggetjes en keihard trappen. Tot we op de Mariaborrestraat en Steenbeekdries kwamen. De grote mannen van de GCS’ers konden stoempend in een goed tempo de kasseienstrook over komen; de kleinere fietsers zoals ik bleken te licht en werden compleet door elkaar gerammeld. Hel. Ik was blij dat ik op de fiets kon blijven zitten.

Tucjes!!!

Na alle ontberingen van de Taaienberg, Kaperij en Kanarieberg, die we allemaal al fietsend opkwamen, hoera, kwam de ravitaillering als geroepen. energierepen, tucjes, heel veel sportdrank, winegums (lang leve de achterzakken) en uiteraard Belgische wafels. Kuddo’s voor de organisatie!
Met al die nieuwe energie waren de Kruisberg, de Karnemelkbeekstraat en zelfs de Oude Kwaremont best wel te doen, al schoot er her en der een been in de kramp en mochten we een dik half uur uitrusten bij het verwisselen van 2 lekke banden na de Oude Kwaremont. Het waren 75 briljante kilometers met 800 toffe zware hoogtemeters. Vlaanderen wat was je mooi, het huis voor volgend jaar is al weer geboekt!

Zien hoe we reden? Bekijk hier de rit op Strava; het grootste deel samen opgefietst.